هنگامی که دست روزگار سنگین

 و شب بی آواز است

 زمان عشق ورزیدن و اعتماد است،

و چه سبک است دست روزگار

  و چه پر آواز است شب

 هنگامیکه آدمی عشق می ورزد

 و به همگان اعتماد دارد...!

تو بیش از آنچه من قادر به گفتن باشم

به من گوش می دهی!

تو ضمیرآگاه را می شنوی،

تو با من به جاهایی می روی که

  کلمات من قادر به بردن تو به آنجاها نیستند!





آ

 آرزو می کنم می توانستم

به تو نشان دهم که یاد تو در من

 تا چه اندازه شیرین است

 و تا چه اندازه دوست دارم

   که تو را دوست بدارم

              به آستان من خوش آمدی!

تو هم مثل من خود را در آغوش بگیر و بخواب!

             هیچ کس آشفتگی ات را شانه نخواهد زد!

    خودت را تصور کن بی او!

                   شاید بفهمی چه کشیدم بی تو!

  از تنها بودن راضی نیستم

                          ولی خوشحالم که با خیلی ها نیستم!

     می ترسم روزی که در آغوشم بگیری

                     و بگویی دوستت دارم

                                      دنیا تمام شود!

 این جمع من و تو

                   "ما"

                           پر ار تنهاییست!