و امـروز دریــای شهـرمان چـنان خسـته اسـت

کـه عنــکبوت بــر موجـــــهایش تــار مـی زند،

زنـبورها را مجبور کرده ایم

از گلهای سمی عسل بیاورند

گنجشکی که سالها بر سیم برق نشسته

از شاخه درخت می ترسد

وقتی که دور البهایم را مین گذاری کرده اند

مــن چــگونه بخــندم

خـــدایا....

ما کــاشفان کوچه های بن بستیم

حرفهای خسته زیاد داریم

این بار پیامبری بفرست

که تنـــها گوش کــــند!

سنـــگ در بـــرکـه مــــی انــدازم و مــی پـندارم ،

با هــمین ســنگ زدن مـــــاه بهــم مـــیـریـــزد!

کــــی بـــه انــــداخـــتـــن ســـنگ پیـــاپی در آب،

مـــاه را مــــی شــود از حـــافظه ی آب گرفــت!

بســــتری مـــــیخواهـــــم،

 نـــه بـــه انــــدازه عــــشق!

   نـــــه بــــه انـــدازه آغـــوش پـــر از احســاســت!

   بستــــری مــــی خواهـــم...

     کـــه بــــه انـــدازه ی یــک لـــحظه صداقـــت باشـــد!

دوستــــــــت خواهـــــــم داشــت در ســـکوت...

مــــبادا در صـــــدایم توقـــــعی باشــــــد

کــــه خاطـــــرت را بیـــــــازارد!

تو صبح باش،

من تمام شبهای تاریخ را طاقت می آورم!

می خواهــــــم برای تمــــام

آن زندگـــــــانی که اکنـــون در من نهفــــته است

سرشـــار از زنــــده بودن باشـــم

و بــــرای شنـــاخت هر لحـــظه اش

   تا سر حـــد امـــکان بکوشــم،

                     چراکه

             مـــن زنـــدگی را کشف کرده ام!

مــــن ایـنجــا بـــس دلــــم تنــــــــگ است

و هر ســازی که می بــــــــینم بد آهــنگ است...

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیــــم آســــــمان هر کجــــــا!

آیا همیـــــــن رنـــگ است؟

بیـــــــــا ره توشــــــه برداریـــــــم

قــــــــدم در راه بگـــــــذاریم

کـــــــجا؟

هر جـــــا که اینجـــــــا نــــــیست...

من ایــــــنجا از نــــــوازش چــــــون آزار ترســـــانم...

بیـــــــــا ره توشــــــه برداریـــــــم

 قــدم در راه بـــــــگذاریـــــــم.......

منزلــی در دوردسـتی هـست هـر مسافــــــر را

اینچــــــنین دانســته بودم،ویــــن چـــــــنین دانم

لیـــــــــک

ای ندانـــــــم چــون و چنــــد،ای دور،

دانـــــــم که بایـــــدم سوی تو آمــــد لیـــــــــک!

کـــــــــاش ایـــــــن را نـــــــــیز می دانستـــــــــم،

ای نشنـــــــــــاخته مــــــــــنزل

که از ایـــــــن بیغــــــــوله تا آنجـــــــا،

کدامــــــین راه؟

یا کدام است

آن که بـــــــــیـراه ست،

ای برایـــــــــم ،نه به راهم ســـــــــاخته مــــــــــنزل!

نــــفس کز گرمگـــاه ســـینه می آیــــد بـــــرون ،

ابــری شود تاریـــــک

چــو دیــــوار ایستـــــد در پــــیش چشمـــــانم

نـــفس کاینســــت

پـــس دیـــگر چـــه دارم چشـــــم

ز چشــــم دور یـــا نزدیـــک!

شاعـــــر نی ام و شـــعر ندانـــم که چـــه باشــد!

مــــن مرثیــــه خوان دل دیـــــوانه ی خویـشــــــم!