اینجا هستم,کنار زندگی،نفس می کشم،گرچه هنوز حنجره هایم آواز آزادى نخوانده اند ...گرچه هنوز عشق را نشناخته ام ... اینجا هستم کنار زندگی,یک عکس یادگاری مرا به زندگی پیوند داد وتنهایی کنار من شکل گرفت...آرى اکنون بى آرزو اینجا هستیم،کنار زندگی! من و تنهایی!

زندگانی را به قیمت مرگ می فروشم...خریداری نیست....!

عشق که می رود آزاد می شوی...آزاد بی عشق یعنی یک تنهای بی آرزو...در انتظار مرگ...!

از آغاز تو در من کسی می گفت: او در فصل تو ماندگار نیست,کوچ خواهد گفت و از مرز تو عبور خواهد کرد...دل به کوله بارش نبند,دچار خزان می شوی! اکنون پاییزاز راه رسیده ,تو رفته ای ودل را با خود برده ای!

در فصل دلتنگی آمدی,بوی عشق می دادی, در خیابان خیال هم قدم شدی با من, و دلهره هایم را به شاخه های شب آویختی و آنگاه که هم آواز شدی با من و روزگار به تانگوی عاشقانه ما خیره ماند....,من تو را مهربان یافتم و عاشق وبه خود قول دادم که تو,دلتنگی و عشق را هرگز از یاد نبرم!

می دانم روزی تمام می شوم اما باور کن تمام تو را بدست می آورم...

در همان عکسی که شبیه توست, به چشمانت نگاه می کنم, وقتی به من نگاه نمی کنی و سیراب می شوم.... مسیر نگاهت را که دنبال می کنم, به دوستت دارم می رسم!به دوستت دارمی که نگاهم می کند و من...چشمانت را می بوسم!

در خواب دیدم که در کوچه رازی نبود اما در چشمهای تو چرا! بیدار شدم و جای خالی تو را بوسیدم...

از آدمیان زنده کش, مرده پرست! از آدمیان معلق دردنیا! از برهنگی شان در این عصرهراسانم! از افکار پوسیده, نگاههای متلاشی و جسم های ویران شده، ازقلبهای عصیانی،طعنه های پنهانی،از این مردم گرفتار هراسانم،من اگرچه تنها اما هیچگاه به سراغ من نیا! که من هرگز به وسوسه نه سیبی خورده ام و نه !چیده ام.که من از ازل به عطر پراکنده ی سیب در فضا قانع بوده ام, و از آرزوى تحقق تفکر عشق در فراسوی فریبها و یک لحظه تجسم انسانیت به نابودی رسیده ام ...دلم می خواست می رفتم...کاش امشب بالى بود مرا!

تماشای تو هوای چشمهایم را بارانی می کند,چشمهایم شروع به باریدن که میکنند , دلتنگی در سرزمین وجودم جوانه می زند و من عاشق تراز همیشه برای عاشقانه هایم با تو می گریه ام...