در فصل دلتنگی آمدی,بوی عشق می دادی, در خیابان خیال هم قدم شدی با من, و دلهره هایم را به شاخه های شب آویختی و آنگاه که هم آواز شدی با من و روزگار به تانگوی عاشقانه ما خیره ماند....,من تو را مهربان یافتم و عاشق وبه خود قول دادم که تو,دلتنگی و عشق را هرگز از یاد نبرم!