قرار بعدی پای گهواره نوشته هایم...! زنی که کشتم اسم نداشت،یک فرشته ی مچاله شده بود با یک سبد خاطره و یک سینه حرف...

حس غریبی است... من می خندم.... وقتی بغض گلویم را می فشارد!

فریاد سر خواهم داد،شاید چرت خدا پاره شود....

سال بد،سال باد،سال اشک،سال شک، سالی که غرور گدایی کرد....!

پرندگان همه خیس اند و گفتگویی از پریدن نیست،در سرزمین ما پرندگان همه خیس اند،در سرزمینی که عشق کاغذیست،انتظار معجزه را بعید می دانم...!

تو ماه را از آسمان دلم برده ای،من انعکاس بودن تو را میان حوض خانه ی دلم از کجا بیاورم...!

من عاشق زمستانم... عاشق اینکه ببینمت در زمستان آرام راه می روی که سرما نخوری! گونه هایت از سرما سرخ شده است، سرت را تا حد ممکن در یقه ات فرو کرده ای، دستهایت در جیبت...به هم مچاله شده،معصومانه به زمین خیره ای...چه قدر دوست داشتنی می شوی! حرفم را پس پس می گیرم،من عاشق زمستان نیستم؛ عاشق توام....!

آغوش...ترکیب پیچیده ای است از من و خیال تو...که هر شب مثل سایه روی دیوار خانه می افتد!

از چهره ی تو چیز زیادی یادم نیست؟ جز اینکه جنگل انبوهی بود در چشمانت و روی لبهایت زمزمه ی تُردی که گنگم می کرد و نمی گذاشت از چهره ی تو چیز زیادی یادم باشد.....

گاهی فقط خاطره ای در آغوش می کشی، سکوت می کنی و سرد اشک می ریزی...!