تو باشی یا تنهایی؟

چه فرقی دارد؟

وقتی هر دو مرا به سوختن وساختن مجازات می کنید.

عمری درحسرت آغوش تو گذشت،

وقتی به خود آمدم،

که دیگر دستم به عقربه زمان نمی رسید.

ترک بودنت

...یعنی...

مرگ بودنم...

دلیل اشکهایم نبودنت نیست،

 چشمهایم می سوزند از خیال بودنت.

از شب سیاه چشمانت می گذرم،

 ازروزهای با تو بودنت می گذرم، از فصل گرم آغوشت می گذرم،

اما چگونه از تو بگذرم،

چگونه؟

آنگاه که لحظه های آمدنت برای همیشه رفتند، برای آخرین بار لحظه های رفتنت را بوسیدم وبه سایه غریبه ای پیوستم، چرا که آینده در انتظار من بی تو بود... تا بار دیگر داستان همیشگی عشق را به رخ دنیا بکشاند.

خورشید من،

بی تو آسمانم پرمی شوداز ابرهای تنهایی،

وغمگین می بارد وقت دلتنگی...

هنوز حول محور انتظار همره ثانیه ها می چرخم،

گرچه می دانم پایانی در انتظار من نیست،

اما باز می چرخم تا گیج به تو رسیدن باشم.

مثل هرشب،

نگاهم به تختی است که عطر تنت از یادش رفته،

چشمهایم را می بندم،

کاش با شمردن بوسه هایت به خواب می رفتم نه دروغهایت.

اندکی پای میز محاکمه ام بنشین نترس،

تنها شکنجه ات،

دیدن اشکهای من و شنیدن بهانه هایی است که از ترس دوری ات

می گیرم.